Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
The idea of a benevolent deity waiting outside the house to be let in is both ancient and widespread.Howell doesn't mention Rev. 3.20, but he does cite some more or less apposite classical parallels. Here they are, with translations.
'Tis the nature of all human kind to be unsatisfied with prosperity. From stately halls none barreth it with warning voice that uttereth the words "Enter no more."Plautus, Aulularia 98-100 (tr. Robert Allison):
No one's to enter, while I am away. These are my orders; if Good Fortune comes, please say I am not at home.Martial 1.25.5-6 (tr. anon. from Bohn's Classical Library):
profecto in aedis meas me absente neminem
volo intro mitti. atque etiam hoc praedico tibi,
si Bona Fortuna veniat, ne intro miseris.
Do you hesitate to admit Fame, who is standing before your door; and does it displease you to receive the reward of your labour?Suetonius, Life of Galba 4.3 (tr. J.C. Rolfe):
Ante fores stantem dubitas admittere Famam
teque piget curae praemia ferre tuae?
When he assumed the gown of manhood, he dreamt that Fortune said she was tired of standing before his door, and that unless she were quickly admitted, she would fall a prey to the first comer. When he awoke, opening the door of the hall, he found close by the threshold a bronze statue of Fortune more than a cubit high. This he carried in his arms to Tusculum, where he usually spent the summer, and consecrated it in a room of his house; and from that time on he honoured it with monthly sacrifices and a yearly vigil.Dio Cassius 64.1.2 (tr. Earnest Cary) repeats the story of Galba:
sumpta virili toga, somniavit Fortunam dicentem, stare se ante fores defessam, et nisi ocius reciperetur, cuicumque obvio praedae futuram. utque evigilavit, aperto atrio simulacrum aeneum deae cubitali maius iuxta limen invenit, idque gremio suo Tusculum, ubi aestivare consuerat, avexit et in parte aedium consecrato menstruis deinceps supplicationibus et pervigilio anniversario coluit.
For it seemed to him in a vision that Fortune told him that she had now remained by him for a long time, yet no one would grant her admission into his house, and that, if she should be barred out much longer, she would take up her abode with somebody else.The parallel from Aeschylus doesn't seem too close, but the others are interesting, especially those about Galba. I don't have any commentaries on Revelation handy. If I'm not mistaken, the ancients knocked on doors with a kick of the foot, not a rap of the knuckles.
Vertaling Bijbel, Kanttekeningen SV, [], Zie, [53]Ik sta aan de deur, en Ik klop; [54]indien iemand Mijn stem zal horen, en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen, en Ik zal met hem [55]avondmaal houden, en hij met Mij.
53. Deze plaats schijnt genomen uit het Hooglied van Salomo, Hoogl.5:2, waar dergelijk kloppen van den bruidegom Christus aan de deur van Zijn slaperige bruid beschreven wordt; en daardoor wordt verstaan het geestelijk aanmanen van Christus, aan de deur van ons geweten, door Zijn Woord en Geest, om ons uit onze zonden en slaperigheid op te wekken, en Zijn vermaning bij ons plaats te doen hebben.
54. Dit wordt niet gesteld in den vrijen wil des mensen, maar deze vermaning is een middel waardoor Christus de deur van onze harten opent, dewijl hij hier spreekt tot leden van Zijn gemeente, waarvan velen reeds den Geest van Christus deelachtig waren, welke gave door zulke vermaningen meer en meer verwekt wordt, gelijk Paulus tot Timotheus spreekt, 2 Tim.1:6,7; want niemand komt tot Christus dan die het van den Vader gehoord en geleerd heeft, dien de Vader trekt en dien het van den Vader gegeven is, Joh.6:44,45,65. Zodat niemand voor Christus' vermaningen zijn hart open doet, dan dien God zelf het hart eerst opent om op Zijn Woord acht te nemen, gelijk David bidt, Ps.119:18, en van Lydia betuigd wordt, Hand.16:14, en van alle gelovigen, Fillip.2:13.
55. Dat is, mij met hem door mijn Geest meer en meer te verenigen, en mijn genade en gunst tot zijn troost en versterking hem meer en meer doen gevoelen; Joh.14:21,23, en hiernamaals hem de eeuwige vreugde doen genieten, die ook bij het aanzitten aan een rijke tafel wordt vergeleken; Matth.8:11, en Luk.14:15.
